WORM 25 – Future focus – with Anne Kolbe

As the institute turns 25, WORM announces its new relationship with the world: Ultimate Playground. We encourage you to read all about our new plans here. We asked those who have experienced, and experiences of, WORM, to comment on how they see us in this transition year. Artist and WORM creative Anne Kolbe replied to her questions in Dutch, and quite right, too! 

Anne Kolbe is autonoom beeldend kunstenaar en houdt erg van sierlijk gesnoeide buxusstruiken. Dankzij SCHANDE en andere kunstprojecten, is Anne een bekend gezicht bij WORM.

You live in Rotterdam, can you tell us a bit about your relationship with the city?
Ik woon en werk in Rotterdam sinds mijn master (2016). Sinds die tijd begon mijn netwerk hier te groeien. Ik wilde na de academie naar een stad waar je nog dingen kon doen; waar mogelijkheden waren; waar ruimte was. Ik maakte meteen onderdeel uit van Kunst & Complex, een kunstenaarscollectief met ateliers. Daar begon ik gelijk mee te organiseren: open-atelierweekenden, exposities, feestjes en avonden met bandjes. Al snel begon ik zelf dingen op touw te zetten. Mijn eerste serie zelfgeorganiseerde project was een reeks exposities in de vlaggenmast voor ons atelierpand. Ik nodigde hiervoor een aantal kunstenaars uit een vlag te maken en een bijbehorende hijsceremonie uit te voeren als performance. In die tijd leerde ik ook WORM kennen. Daar ontstonden snel nieuwe vriendschappen en samenwerkingen met andere experimentele makers. Zo ben ik verankerd geraakt in deze stad.

And you have become a regular WORM visitor over time: can you remember your first impressions of the place?
De eerste keer dat ik bij WORM kwam, was tijdens een rondleiding vanuit het Piet Zwart Instituut. Gelijk hoor je dan alle ins en outs van zo’n bijzondere plek. Ik was vooral onder de indruk van het interieur, ik kende WORM verder nog niet. Alles onder WORMS dak leek toen nog meer één geheel: de bar, de films, de dansfeestjes. Tijdens mijn master begon ik wekelijks mee te doen met Eurosport, een initiatief van Jeroen Kuster. Voor 1 Euro kon je een uur in de Wunderbar sporten, wat neer kwam op achter Jeroen aanrennen met absurde props van de Action. Eurospot vond plaats tussen het bierdrinkende publiek dat vaak nogal in verwarring raakte. Na mijn master begon ik radio te maken bij WORM. Weer later vonden er een paar edities van SCHANDE plaats. Tussentijds ben ik nog met een groep Resisters naar Seoul geweest om WORM te representeren en performances te doen.

De vraag ging over mijn eerste indrukken van WORM… Ik zag een plek waar je onbezonnen onbenullig kon zijn – precies wat van belang is voor kunst. Die ruimte voor onzin moet altijd geclaimd blijven.

Tell us a little bit about your activities: such as SCHANDE, your performance art practice…
Ik dacht dat je het nooit zou vragen. SCHANDE is het gossip en lifestyle magazine voor artistiek Rotterdam en zit vol met lifestyle, in de vorm van interviews, fotoreportages, paparazzikiekjes, lezersbrieven, misquotes, plagiaat, rectificaties en pittige centerfolds. SCHANDE maakt met een gebrek aan integriteit het doen en laten van de Rotterdamse artistieke sterren zichtbaar – maar hoge bomen vangen natuurlijk ook veel wind. Het magazine verschijnt onregelmatig (vaak 2 keer per jaar) en elke editie wordt gevierd met een performance-avond of ander soort programma. De laatste (7 e ) editie werd gepresenteerd in WORM met een talkshow waarin een aantal Rotterdamse kunstenaars aan de tand werden gevoeld door gastheer Theo Wesselo. Er werd onthullingen gedaan waar de honden geen brood van lustten. Vraag maar naar de reviews, ze liegen er niet om.

In vergelijking met SCHANDE kun je de indruk krijgen dat mijn verdere praktijk bloedserieus is. Het valt mee. Ik maak ruimtelijke karakters op het snijvlak van sculptuur, performance en installatie. Mijn lichaam is hierbij mijn belangrijkste materiaal en gereedschap. Met mijn werk rek ik de grenzen op tussen mijzelf en mijn omgeving. Ik onderzoek ‘stille’, alledaagse objecten (denk aan meubelstukken en kamerplanten). Ik speculeer over hun manier van doen, hun gewoonten, wensen en verlangens. Zo neem ik mijn toeschouwers mee naar een kunstbeurs, waar de kunstobjecten zelf de beschouwers zijn, of naar het park, waar we samen opgaan in de plaatselijke vegetatie. De dingen die ik onderzoek zijn afkomstig uit de banale context van het dagelijks leven. Zie hier de rode draad.

How have you seen WORM develop, and operate, both from close up and in your peer group?
Door de jaren heen heb ik de focus wat zien verschuiven. Ik vond WORM ooit experimenteler en rauwer. Ik heb WORM zich zien ontwikkelen tot safe space voor een gemeenschap waarbij de focus lijkt te liggen op overeenkomsten binnen die gemeenschap. Ik zie liever dat een plek als WORM experimentele makers van zo groot mogelijke diversiteit bij elkaar blijft brengen, mensen van allerlei uitersten, die daar hun werk kunnen laten zien of horen, of programma’s kunnen maken. Het wordt steeds socialer en dat heeft natuurlijk veel belangrijke en goede kanten, maar volgens mij moet je er altijd voor waken dat dit niet resulteert in een beklemmende houdgreep, of een op zichzelf teruggevouwen bubbel. Dat sluit uiteindelijk juist mensen uit, iets dat juist zo krampachtig werd vermeden. Het mag allemaal wel wat minder braaf wat mij betreft.

Which of the three points of WORM’s new principles (found here in our Mission Statement) do you feel most attuned to, or affiliated with, when you use WORM?
Dat is met kop en schouders het speerpunt ‘Culture of Play – the importance of play in life and art’. Dit is het belangrijkste wat ik probeer uit te dragen als kunstenaar. Ik geloof in professioneel spelen en daar steeds beter in worden door speels en spelenderwijs te blijven zoeken. Voor mij is het de kunst om als maker je veld steeds te blijven bespelen, op nieuwe manier en met veel plezier. Spelen is een fundamenteel activistische bezigheid in een wereld waarin veel om winst, waarde of efficiëntie gaat. Je moet wat mij betreft iets in de marge plaatsen, een dapper alternatief – iets waar andere mensen misschien van in de war raken. In de ongedwongen ruimte van spel ontstaat voor mij humor. En dat is mijn meest onmisbare stuk gereedschap.