WORM 23: Daily Chaos #1 BEGINNINGS!

Lukas Simonis

Waar komen wij, 23 jaar oud, vandaan? Eigenlijk weet niemand dat precies. Maar Lukas Simonis, chef van de WORM Soundstudio’s, komt een heel eind. Lees mee met zijn relaas over onze wordingsgeschiedenis. 

“In de jaren negentig probeerde Dodorama, een van Worm’s voorgangers, maar manieren te zoeken om haar bestaan te verlengen. Het was duidelijk dat de toenmalige locatie aan de Rochussenstraat niet voor eeuwig beschikbaar zou blijven en ook de geweldige Melkert banen die een gedeelte van de crew hadden waren te mooi om al te lang te kunnen blijven bestaan.

In die tijd bestond de Rotterdamse Kunststichting nog, en die namen het initiatief om naar Amsterdams voorbeeld (het hele Muziekgebouw-gebeuren was toen bezig) een centrum voor actuele muziek in Rotterdam te vestigen (CAM). Het plan was een aantal kleine organisaties bij elkaar te vegen en die dan allemaal in een groot gebouw te stoppen onder leiding van een lekker overzichtelijke directie. Twee zalen, werkplaatsen / repetitieruimtes en wat horeca, dat was eigenlijk het plan. Plus een paar baantjes – directeur, twee programmeurs, een secretares(se) en twee technici… Als je de lijst nu ziet is het te lachwekkend voor woorden, zo’n (voor Rotterdamse begrippen) mega project dat door een handjevol part-timers wordt bestuurd.

Het hele verloop van dit proces dat uiteindelijk tot de oprichting van WORM heeft geleid leent zich voor een wat langer en doorwrochter stuk, maar laten we even kort door de bocht gaan en het verloop van de onderhandelingen schetsen;

  1. Het plan kwam er zo rond 1995. Er werd een bestuur benoemd en er werden vergaderingen uitgeschreven die vaak bij Dodorama plaatsvonden.
  2. De aanvankelijk partners waren; RKS, Rotterdams Muzikanten Platform, Dodorama, stichting Jazz In Popular en Zaal de Unie. Later kwamen daar nog de RIP en het Rotterdams Jazzproject bij.
  3. Er werd een plan gemaakt waarin Dodorama in ieder geval weinig van zichzelf in terug vond. De beoogde locatie was de Thalia bioscoop aan de West-Kruiskade. Toen dit te duur en te moeilijk was switchte men naar een ander overbodig gebouw, de Calypso bioscoop aan de Mauritsweg.
  4. Er werden een 20tal vergaderingen belegd maar naarmate de tijd vorderde werd langzaam maar zeker duidelijk dat de potentieele gebruikers van het pand er alleen maar bij zaten uit opportunistische motieven (niets fout mee hoor), niet dat men zo blij was om met elkaar een pand te delen.
  5. Aan het einde van dit zeurtraject -zo omstreeks het jaar 1999- besloot Dodorama WORM te worden, wat eigenlijk de doodsteek van het plan was. WORM leende het idee van samengaan met enkele kleine organisaties, maar baseerde dat niet zozeer op een gezamenlijk discipline (muziek) als wel op een inhoudelijke overeenstemming waarbij de verschillende disciplines vertegenwoordigd waren en elkaar misschien beter konden kruisbestuiven (in de 90-er jaren een popi woord binnen de culturele bubbel) dan de organisaties die het CAM moesten vormen. Uiteindelijk ging Worm samen met twee filmclubjes, waar later nog een media-lab aan werd toegevoegd. Het plan dat twee Dodo’s (Gerard van Dongen en Lukas Simonis) hadden ontwikkeld voor een muziekwerkplaats -die oorspronkelijk voor het CAM bedoeld was- vormde de basis voor de uiteindelijke Worm-studio’s.”

(Lukas Simonis, augustus 2019)