Oktober in Rotterdam. Coolhaven, niet het eiland maar het onbeschrijflijke onzegbare fenomeen in het leven geroepen door WORM-veteranen Hajo Doorn en Lukas Simonis samen met hun De Player- evenknie Peter Fengler, viert zijn 20-jarig jubileum. Met het 4 dagen durende “Stromboli Festivity” in WORM en de Player, waar een bonte stoet gasten de revue passeert met ook semi-celebrities als Tara Lewis, Bas Kwakman en Siebe Thissen. De 3e dag heb ik kunnen meebeleven en daar ben ik blij om, want het was dada, dada, dada, een patafysische revue, een neoistische happening van het soort dat WORM’s planken eigenlijk vaker zou moeten laten rammelen. Op papier had het een cultuurdebat moeten worden geloof ik. Met een moderator, deskundige genodigden en live muzikale intermezzo’s door Peter & De Teefjes (een roemruchte maar vrij ranzige aftapping des Coolhavens). En er was ook een script, maar dat is grotendeels voor niets geschreven want het ontaardde al heel snel. In spontane ontboezemingen, onderlinge ruzies en kleffe verzoeningen, fysiek en verbaal geweld, free jazz, kortom in (maar deels gecontroleerde) chaos die oversloeg op het publiek. Wim T. Schippers, The Reverend Fred Lane, Johnny de Selfkicker, Tommy Cooper, zij zouden zich prima thuis hebben gevoeld in deze setting. Ik zeg: dit houdt ons jong! Dit is WORM! Coolhaven… misschien wel onze Boom des Levens?
Tot besluit van deze Daily Chaos Third Day bijdrage, hier enkele quotes van andere ooggetuigen:
“The event, part of the four-day extravaganza “Coolhaven 20 Years – Stromboli festivity”, was billed as a round-table discussion but soon (deliberately) descended into chaotic shouting, bizarrely schmaltzy songs interrupted by shoes thrown against the iron fence separating the band from the rest of the room, outbursts of insane free jazz, old animosities bubbling to the surface, a half-naked group hug, a ranting barman, more ranting, political pamphlets thrown across the room, and at one point even a risk of physical violence spiraling out of control, to name but a few instances of ongoing creative cathartic insanity.” (Johanna Monk)
“Being part of a chaotic, largely unscripted, confrontational, emotionally intense happening yesterday with Coolhaven, Johanna Monk, Mia Andrésen, Tara Lewis, Rowan van As and many others was one of my most intense public experiences and, up to this point, culmination of a path that began with my involvement in Neoism 30 years ago.” (Florian Cramer)
Er waren trouwens opvallend weinig camera’s aanwezig, en dat is misschien maar beter ook.